ကာပူးဒြန္း(သို႔)ေငါင္း

ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းသည္ေရွးယခင္ကတည္းကအင္မတန္မွနက္ရိူင္းေသာေတာေတာင္လွ်ိဳေျမာင္၊ဂႏိုင္၊ရဂံု
မ်ားျဖင္႔အတိျပီးခဲ႔ပံုေပၚ၏။

ပံုျပင္၊ရာဇ၀င္စာေပအေစာင္စာင္တို႔တြင္လည္းဤသေဘာအေငြ႔သက္တို႔လႊမ္းျခံဳပါရွိေနပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ရာဇ၀င္ဆရာျဖစ္ခ်င္သူမဟုတ္ပါ။သို႔ရာတြင္ကိုယ္႔ေဒသကရိုးရာဓေလ႔မ်ားကိုေတာ႔စိတ္၀င္
စားပါသည္။ထိုအထဲတြင္အိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္မ်ားကိုပိုျပီးစိတ္၀င္စားပါသည္။
ထိုအိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္မ်ားသည္ယုတၱိတန္ခ်င္မွတန္မည္။သို႔ရာတြင္လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၏ဓေလ႔စရိုက္၊ယဥ္ေက်းမူနဲ႔ေခတ္
အေျခကိုထိုပံုျပင္မ်ားျဖင္႔ခန္႔မွန္းၾကည္႔ႏိုင္သည္ဟုယံုၾကည္ပါသည္။

ထို႔ျပင္ေရွးယခင္ကလူမ်ိဳးမ်ားသည္ယေန႔ေခတ္ကဲ႔သို႔စာအုပ္စာေပမ်ားလည္းရွိခဲ႔ၾကသည္မဟုတ္ခဲ႔ရာထိုကဲ႔သို႔
ရိုးရာပံုျပင္မ်ားျဖင္႔အသိပညာဗဟုသုတႏွင္႔ယဥ္ေက်းလိမၼာဆံုးမစကားမ်ားကိုလက္ဆက္ကမ္းခဲ႔သည္မွာစိတ္၀င္
စားအတုယူဖြယ္ရာအလြန္ေကာင္းသည္ဟုထင္ပါသည္။

ကမၻာသမိုင္းတြင္လည္းကမၻာေက်ာ္အီစြပ္ပံုျပင္မ်ားကိုလက္ဆင္႔ကမ္းခဲ႔သကဲ႔သို႔ဗုဒၵဘာသာတြင္လည္းေက်ာက္စာ
ေပစာမ်ားျဖင္႔မွတ္တမ္းမတင္မွီႏုတ္ျဖင္႔သာအာဂံဳေဆာင္လက္ဆင္႔ကမ္းခဲ႔သည္ဟုမွတ္တမ္းမ်ားကဆိုပါသည္။

ထိုနည္းတူပင္လူမ်ိဳးအသီးသီးသည္မိမိတို႔၏ရိုးရာအစဥ္လာမ်ားကိုယင္းကဲ႔သို႔ႏူတ္ထက္အကၡရာတင္ရာတြင္အိပ္
ယာ၀င္ပံုျပင္မ်ားသည္အလြန္အေရးပါလွေပသည္။

ယေန႔အခါဍ္နည္းပညာႏွင္႔လူေနမူစနစ္တိုးတက္ထြန္းကားလွ်က္ရွိိရာအိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္မ်ားေျပာဆိုေသာအေလ႔
မ်ားနည္းပါလာျပီျဖစ္ရာအဆိုပါပံုျပင္မ်ားေပ်ာက္ကြယ္မသြားေစရန္မိမိငယ္စဥ္ကစိတ္၀င္တစားနားဆင္ခဲ႔ရေသာ
အဆိုပါပံုျပင္မ်ားႏွင္႔ေဒသအတြင္းရွိရိုးရာပံုျပင္မ်ားကိုအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာတြင္မွတ္တမ္းအျဖစ္တင္လိုက္ရေပ
သည္။

××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××


ကာပူးဒြန္း(သို႔)ေငါင္း

ေငါင္းသတၱ၀ါသည္ယေန႔အခါဍ္ဒ႑ာရီလာသတၱ၀ါအျဖစ္သာသတ္မွတ္ရဖို႔ရွိပါသည္။အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ယ
ေန႔အခါဍ္ေတြ႔ျမင္ရန္မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္အထိမ်ိဳးသုန္းေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။

သို႔ရာတြင္ေငါင္းသတၱသ၀ါသည္ေရွးယခင္ကအမွန္တကယ္ရွိခဲ႔ေၾကာင္းကိုကားျငင္းမရႏိုင္ေသာအေၾကာင္းမ်ားစြာ
ရွိပါသည္။ပထမအခ်က္အေနျဖင္႔ကုန္းေဘာင္ေခတ္မွတ္တမ္းေရႊတိုက္တြင္ထားရွိေသာေရႊနန္းစဥ္လက္သံုးေတာ္
ပုရပိုက္ျဖဴတြင္လူေငါင္းပံုမ်ားပါရွိသည္ဟုဆိုသည္။

ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ေငါင္းတစ္ေကာင္ကိုေတာင္ငူျမိဳ႔ျမတ္ေစာညီေႏွာင္ဘုရားတြင္ရသည္။
ေတာင္ငူျမိဳ႔ေတာ္၀န္ကဆက္သသည္။လက္ႏွစ္ဖက္ပါသည္။ေျခတစ္ေခ်ာင္းသာရွိသည္။လက္ႏွစ္ဖက္ကို
အေတာင္သဖြယ္ေဘးတစ္ခ်က္ဍ္ျဖန္႔ကားထားသည္။အမ်ိဳးသမီးမ်က္ႏွာနဲ႔တူသည္။ဆံပင္တိုသည္။အသံမွာ
ငွက္သံနဲ႔ျဖစ္သည္။အသားမစား။ဟုအခိုင္းအမာဆိုထားသည္။

ေမာင္ၾကည္သန႔၏အျငင္းပြာ အမွတ္လႊဲ လူသိနည္း ျမန္မာျဖစ္ရပ္၁၀၀ စာအုပ္တြင္လည္းေငါင္းအေၾကာင္းျပည္႔
ျပည္႔စံုစံုေဖာ္ျပထားပါသည္။

ထိုေၾကာင္႔ေငါင္းသတၱ၀ါသည္ဒ႑ာရီလာသတၱ၀ါမဟုတ္တစ္ခ်ိန္ကအမွန္တကယ္ရွိခဲ႔ျပီးမ်ိဳးသုန္းေပ်ာက္ကြယ္သြား
ေသာရွားပါသတၱ၀ါသာျဖစ္သည္။

ထို႔ထက္ပို၍စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းသည္မွာရွမ္းနီေဒသရိုးရာပံုျပင္မ်ားဍ္ေငါင္းအေၾကာင္းကိုစိတ္၀င္စားဖြယ္ေျပာ
ဆိုခဲ႔ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ေငါင္းကိုကာပူးဒြန္းဟုေခၚသည္။ကာ=အနီးအနားတြင္ေနသည္။ ပူ=အဖိုး။ ဒြန္း=ကုပ္ခိုင္းသည္။
ျမန္မာလိုဆီေလ်ာ္ေအာင္ျပန္မည္ဆိုပါကေတာစပ္အနီးတြင္ေနထိုင္ျပီးကုပ္ခိုင္းေသာအဖိုးအိုဟုျဖစ္မည္ထင္သည္။




××××××××××××××××××××××××××××××××××××


ေရွးအခါကေတာအုပ္ၾကီးတစ္ခုအနီးတြင္ထင္းေခြစားေသာသူဆင္းရဲ လင္မယာတို႔၏တဲးေလးတစ္ခုရွိသည္။

ထိုလင္မယားတြင္ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေရဆိုေသာသားင္တစ္ေယာက္နဲ႔အီအမည္ရသမီးတစ္ေယာက္တို႔ရွိသည္။

သူဆင္းရဲအဖိုးအိုလင္မယားသည္ေတာထဲသို႔၀င္ျပီးေန႔စဥ္ထင္းေခြလွ်က္မိသားစုစား၀တ္ေနေရးကိုေျဖရွင္းလွ်က္
ေအးအတူပူအမွ်ေနထိုင္လာၾကသည္။

ထိုသို႔ထင္းေခြသြားတိုင္းလည္းသားနဲ႔သမီးကိုတဲေစာင္႔ဖို႔ထားခဲ႔ျမဲျဖစ္သည္။
ေတာထဲသြားခါနီးတိုင္းတဲကိုလံုျခံဳစြာထားဖို႔နဲ႔အေ၀းကိုမသြားဖို႔မွာထားခဲ႔ျမဲျဖစ္သည္။

အိမ္ေရွ႔တံခါးကိုလံုျခံဳစြာပိတ္ထားဖို႔နဲ႔ ဧည္႔သည္လာရင္လူၾကီးေတြမရွိေၾကာင္းေျပာဖို႔အသိေပးျမဲျဖစ္သည္။

ေရနဲ႔အီကလည္းလိမ္မၼာတဲ႔သားသမီးေတြပီပီ မိဘစကားကိုသေသြမတိမ္းနားေထာင္ေလ႔ရွိသည္။
သူဆင္းရဲလင္မယားမွာေတာထဲသို႔သြားလွ်င္ညအေတာ္ေမွာင္မွအိမ္ျပန္ေရာက္ေလ႔ရွိပါသည္။

ထိုကဲ႔သိုေနလာခဲ႔သည္မွာေန႔ေပါင္းမ်ားစြာၾကာလာခဲ႔ျပီျဖစ္သည္။

“ေရနဲ႔အီေရး ေ၀း ေ၀းမသြားၾကနဲ႔ေနာ္.....ေတာထဲကက်ားကိုက္တတ္တယ္ကြဲ႔..”

“ဟုတ္ကဲ႔ပါ.....သားတို႔ဘယ္မွမသြားပါဘူး..”

“အိမ္ေရွ႔တံခါးလည္းပိတ္ထားၾကေနာ္...ဘယ္သူလာလာဖြင္႔မေပးနဲ႔॥က်ားငစဥ္းလဲရွိတယ္ကြဲ႔...”

“ဟုတ္ကဲ႔ပါမယ္မယ္.......သားတို႔ဘယ္သူ႔ကိုမွဖြင္႔မေပးပါဘူး..”

ထံုးစံအတိုင္းေရနဲ႔အီကိုေသေသခ်ာခ်ာမာျပီးေတာထဲသို႔ေစာေစာ၀င္ခဲ႔ၾကပါသည္။

ေရနဲ႔အီကလည္းမိဘေတြမာထားတဲ႔အတိုင္းအိမ္တံခါးမ်ားကိုလံုျခံဳစြာပိတ္ျပီးအိမ္ထဲတြင္တိတ္ဆိတ္စြာေနေနၾက
ပါသည္။

ေနညိုခ်ိန္တိမ္ေသာက္၍အလင္းေရာင္အတန္ငယ္ေပ်ာက္ေသာအခါေ၇နဲ႔အီတို႔အိမ္နားသို႔ဧည္႔သည္တစ္ေယာ
က္ေရာက္လာပါသည္။

“စ၀္ဟြန္းနားရမ္းဟူေလး......”
....အိမ္ရွင္တို႔ရွိသလား....

အသံကအဘိုးအိုတစ္ေယာက္၏အသံျဖစ္သည္။ေရနဲ႔အီကလည္းမိဘမ်ားမွာထားသည္႔အတိုင္းယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း
ျပန္လည္ေျဖၾကားပါသည္။

“မရမ္းခါ႔ ပူေအး.....”
...မရွိဘူးအဖိုးေရး...

ထို႔ျပင္အေၾကာင္းရင္းကိုလည္းရွင္းျပပါသည္။

“ေပၚဆူး မယ္ဆူးကြာထားထြန္၊ ကြာခါဖာ ဖြန္းကြာခါပူေအး...”
.....အေဖနဲ႔ အေမေတာထဲသြားတယ္အဖိုးေရး......

ေရနဲ႔အီကတုန္႔ျပန္ေျပာလိုက္ေသာအခါသူစိမ္းအဖိုးအိုကအိမ္ေအာက္နားသို႔ေရာက္လာျပီျဖစ္သည္....။

“ေရခါးအီႏြမ္းခါေလး.....”
.....ေရနဲ႔အီအိပ္ျပီလား.....

အဖိုးအို၏အေမးကိုယဥ္ေက်းေသာကေလးမ်ားပီပီယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းသာျပန္ေျဖပါသည္။

“မႏြမ္းက၀္ ခါပူေအး...”
....မအိပ္ေသးဘူးအဖိုးေရး.....

သူစိမ္းအဖိုးအို၏အေမးကိုေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကလည္းယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းသာျပန္လည္ေျဖၾကားၾကပါသည္။

ထိုသို႔ေျဖၾကားလိုက္ေသာအခါသူစိမ္းအဖိုးအိုသည္အတင္႔ရဲလာျပီးတဲ႔ေအာက္သို႔၀င္ေရာက္လာပါသည္။
ထို႔ေနာက္........

“ေဆာင္းပင္းမႏြမ္ တင္းပူမူးပူဒြန္...၊ေဆာင္းပင္းမဒြန္ ပူပူတက်ဥ္း.....”
....အဖိုးရဲ႔ေျခေထာက္ေတြ လက္ေတြကိုကုပ္ေပး ၊ မကုပ္ေပးရင္အဖိုးကိုက္စားမယ္...

ထိုသို႔ကေလးမ်ားကိုျခိမ္းေျခာက္ျပီးလွ်င္ၾကမ္းတမ္းေသာအေမႊးအမွ်င္မ်ားေပါက္ေရာက္ေသာေျခေထာက္တစ္ခ်ာင္းကို
ၾကမ္းပါက္မွတဆင္႔ထိုးသြင္းလာပါသည္။
ထိုအခါေရနဲ႔အီလည္းအလြန္ပင္ထိတ္လန္႔သြားၾကပါသည္။

“ကာပူဒြန္... ဒြန္... ေဆာင္းပင္းမႏြမ္းတင္းပူမူးပူဒြန္၊ ေဆာင္းပင္းပင္းမဒြန္ ပူ ပူတက်ဥ္း....”
...ကုတ္ကုတ္ မကုတ္ရင္အဖိုးစားမယ္....

ဟုသာျခိမ္းေျခာက္ေနရာေရနဲ႔အီမွာလည္းေၾကာက္လွန္႔တၾကားကုတ္ေပးရေလသည္။
ထိုသို႔ကုတ္ေပးရသည္မွာမိဘႏွစ္ပါးေတာမွျပန္လာခါနီးအခ်ိန္အထိျဖစ္သည္။

ဤသို႔ေန႔စဥ္ကုတ္ေပးေနရသည္မွာရက္ေတြအတန္ၾကာခဲ႔ပါျပီ....။ေရနဲ႔အီလည္းထိုကိစၥအားမိဘေတြကိုမေျပာရဲခဲ႔ပါ
။ထို႔ျပင္မိဘေတြေတာထဲသြားတိုင္းလည္းေၾကာက္ရြ႔႔ထိတ္လန္႔စြာက်န္ေနခဲ႔ၾကပါသည္॥။

ရက္ေတြၾကာလာေသာအခါေပ်ာ္ရႊင္မူကင္းမဲ႔ျပီးညိဳးႏြမ္းေနေသာမ်က္ႏွာကိုမိခင္ျဖစ္သူကသတိျပဳမိလာပါတယ္॥။

ဒီအခါသားသမီးမ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ညိဳးရင္ေရစင္ခ်မ္းျမမိဘတို႔၀မ္းမျငိမ္းခ်မ္းသည္႔ဆိုသည္႔စကားအတိုင္းအေၾကာင္း
ရင္းကိုေမးျမန္းရေတာ႕႔သည္။
သည္အခါမလိမ္ညာစေကာင္းသည္မိဘတို႔အားေရနဲ႔အီလည္းအမွန္တိုင္းဖြင္႔ေျပာလိုက္ရပါသည္။

ထိုအခါလက္ညိဳးထိေတာ႔လက္မနာဆိုသလို သားသမီးထိေတာ႔မိဘေတြရဲ႔အသည္းႏွလံုးမွာဆတ္ဆတ္ထိေအာင္
နာက်င္မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ပါေတာ႔သည္။

သားသမီးမ်ားကိုဒုကၡေပးေသာထိုပုဂၢိဳလ္အားပညာေပးရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ထံုးစံအတိုင္းနံနက္ေစာေစာေတာထဲသြားသေယာင္ျပင္ဆင္ျပီးေတာစပ္တစ္ေနရာမွအိမ္
သို႔အျခားလမ္းျဖင္႔ျပန္လာသည္။
ဒုကၡေပးေသာထိုသူစိမ္းသတၱ၀ါေရာက္မလာမီဖခင္လုပ္သူကေတာထဲသြားတိုင္းေဆာင္ေနက်လက္သံုးေတာ္ဓား
ကိုျမည္႔ေနေအာင္ေသြးထားလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္အိမ္၏စပါးပုတ္ေနာက္ကြယ္တြင္ပုန္းကြယ္ေနလိုက္ပါသည္။

အတန္ငယ္ၾကာေသာအခါသူစိမ္းဧည္႔သည္သည္ေရနဲ႔အီတို႔၏အိမ္နားသို႔ေရာက္လာပါသည္။

“စ၀္ဟြန္းနားရမ္းဟူေလး...”
....အိမ္ရွင္တို႔ရွိသလား....
“မရမ္းခါပူေအး..”
....မရွိဘူးအဖိုးေရး....
“ေပၚဆူးမယ္ဆူးကြာထားထြန္၊ ကြာခါဖာဖြန္းကြာခါပူေအး...”
...အေဖနဲ႔အေမေတာထဲသြားတယ္အဖိုးေရး....
“ေရခါးအီ ႏြမ္းခါေလး.....”
....ေရနဲ႔အီအိပ္ျပီလား....
“မႏြမ္းခါပူေအး....”
....မအိပ္ေသးဘူးအဖိုးေရး...
“ေဆာင္းပင္းမႏြမ္း တင္းပူမူးပူဒြန္ ၊ ေဆာင္းပင္းမဒြန္ပူပူတက်ဥ္း...”
.....အဖိုးရဲ႔ေျခေထာက္ေတြကိုကုတ္ေပး၊ မကုတ္ေပးရင္အဖိုးစားမယ္....
ေျပာေျပာဆိုဆိုသူစိမ္းသတၱ၀ါသည္ေျခေထာက္တစ္ဖက္အားၾကမ္းေပါက္မွတဆင္႔ထိုးသြင္းလာပါသည္။
ေၾကာက္လွန္႔ဖြယ္အေမႊးအျမင္မ်ားျဖင္႔ဖံုးလႊမ္းထားေသာေျခေေထာက္တစ္ေခ်ာင္းသည္ၾကမ္းေပၚတြင္ေထာင္လွ်က္
ေပၚလာပါသည္။
သို႔ေသာ္ဖခင္လုပ္သူသည္အေနအထားမေကာင္းေသးသျဖင္႔ကေလးငယ္၏အသံျဖင္႔ေျခေထာက္အားထပ္မံထိုး
သြင္းပါရန္ေျပာလိုးက္ပါသည္။
...နည္းနည္းထပ္ထိုးပါဦးအဖိုး ၊ ကုတ္ရတာသိပ္အားမရလို႔ပါ....
တိုးရင္းတိုးရင္းျဖင္႔ေျခေထာက္ဆံုးခါနီးေလာက္အေရာက္တြင္ဖခင္လုပ္သူကအသင္႔ေဆာင္ထားေသာဓားျဖင္႔ေျခ
ေထာက္အားပိုင္းလိုက္ပါသည္။
ထို႔ေနာက္အနီးရွိ၀ါးဗူးျဖင္႔ထည္႔ထားေသာဆားဗူးျဖင္႔စြပ္ေပးလိုက္ပါသည္။
ထိုအခါသူစိမ္းသတၱ၀ါသည္ေၾကာက္လန္႔တၾကားထြက္ေျပးသြားသည္မွာ၀ါးဗူး၏အသံကိုပင္အတိုင္းသားၾကားေနရ
ပါသည္။

ထိုအခ်ိန္မွစ၍၄င္းသတၱ၀ါသည္လူတို႔အနီးသို႔လာေရာက္ျခင္းမရွိေတာ႔ဟုရွမ္းနီလူမ်ိဳးမ်ားယံုၾကည္ေနၾကပါသည္။
ေရနဲ႔အီတို႔၏ဖခင္ကေျခေထာက္တစ္ဖက္ကိုျဖတ္လိုက္ေသာေၾကာင္႔၄င္းသတၱ၀ါသည္ထိုအခ်ိန္မွစ၍ေျခေထာက္
တဖက္သာရွိေတာ႕ျပီး၄င္းကိုေငါင္းဟုေခၚဆိုၾကပါသည္။

(ေက်းဇူးတင္ပါသည္)

ျမန္မာလိုေတာ႕ၾသဥ ရွမ္းလိုေတာ႔အေဖေခၚတဲ႔ငွက္(၁)-(၂)

ေႏြအကူး
ေလရူးတစ္ေမႊ
ရြက္ေျခာက္လိုဘဲ
အျမဲေၾကြ....
အသဲေၾကြ....။

ကာတြန္း၀ိဇၨာစာအုပ္ထဲကကဗ်ာအစေလးတစ္ခုကိုအမွတ္ရဆဲ...။
ေႏြေရာက္ျပီဆိုရင္ရိုးတံက်ဲက်ဲသစ္ပင္ေတြၾကားထဲမွာတဖ်ဴးဖ်ဴးတိုက္ခတ္ေနတတ္တဲ႔ေလရူးေတြနဲ႔အတူ
သစ္ရြက္ေျခာက္ေလးေတြကရွပ္တိုက္ေျပးလႊားေနတတ္သည္။

ထိုေလရူးအေ၀ွ႔တြင္တခါတစ္ခါလႊင္႔ျပန္လာတတ္သည္က ေပၚေ၀း....ေပၚေ၀း...ဆိုသည္႔သံ..။
ဒီအသံၾကားမိသည္ႏွင္႔ေတာ္ရံုအလႊမ္းဓာတ္ခံမရွိသူေတြေတာင္ အလိုလိုေနရင္းမ်က္ရည္က်လာတတ္သည္။

ဒီအသံကထူးဆန္းသည္ အလိုလိုေနရင္းအလႊမ္းဓာတ္ကိုေပးေစသည္ကေတာ႕အမွန္။

ဒီအသံဘယ္ကလာတာလဲ...။ဒီအသံပိုင္ရွင္ကိုဘယ္လိုေခၚတာလည္း....။
ဘာေၾကာင္႔သူကဒီလိုေအာ္တာလဲ.....။သူ႔ေၾကာင္းကိုျပင္းျပင္းပ်ပ်သိခ်င္ေနမိခဲ႔သည္..။

ကၽြန္ေတာ္ကေလးဘ၀တုန္းကပါ....။ထံုးစံအတိုင္းညအိပ္ရာ၀င္ခါနီးတိုင္း.....သားသမီးေတြအားလံုးစံုတိုင္း.....
ရိဳးရာပံုျပင္ေလးေတြကိုစိတ္၀င္စားဖြယ္ေျပာျပတတ္တ႔ဲ...အဖြားနဲ႔..အေမဆီဘဲေျပးကပ္ခဲ႔ရတာေပါ႔....။

ေဟာ.....သိပါျပီ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တဲ႔ အလႊမ္းေတးသံ ပိုင္ရွင္အေၾကာင္း....။




ျမန္မာလိုေတာ႔ဥၾသ...ရွမ္းနီလိုေတာ႔အေဖေခၚတဲ႔ငွက္(ေပၚေ၀း)။(ေပၚ=အေဖ)



"အေမအဲ႔ဒါဘာငွက္လဲဟင္..."
"ဥၾသငွက္လို႔ေခၚတယ္သားရဲ...."
ကၽြန္ေတာ္မေက်နပ္ပါ...။
"ဘာလို႔ဥၾသလို႔ေခၚတာလဲေမေမရဲ႔..."
"သူ႕အသံကဥၾသ..ဥၾသလို႔ျမည္ေနတတ္လို႔ေပါ႕သားရဲ႔...."
ကၽြန္ေတာ္ကပိုျပီး မေက်မနပ္ျဖစ္သြားသည္။
"ဟင္ဘယ္မွာ..ဥၾသလို႔ေအာ္လို႕လဲကၽြန္ေတာ္ေတာ႕အဲ႔လိုမၾကားပါဘူး..."
ကၽြန္ေတာ္ကေမေမကို ကေလးပီပီရိုးသားစြာေစာဒကလိုက္ပါသည္။
"ဟုတ္တယ္သားရဲ႔ အဲ႔ဒါျမန္မာလိုေခၚတာ..။ေမေမတို႔ရွမ္းလလိုက်ေတာ႔ "ေပၚေ၀း"(အေဖေရး)လို႔ေခၚတယ္..။
ေမေမစကားေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္စိတ္လူပ္ရွားသြားသည္။ဟုတ္တယ္ ေမေမေျပာသလိုကၽြန္ေတာ္႔နားထဲတြင္
လည္း (ဥၾသ)လို႔မၾကား (ေပၚေ၀း)ဟုသာၾကားေနသည္။ရိုးသားစြာ၀န္ခံျခင္းျဖစ္သည္။
(မွတ္ခ်က္=ကၽြန္ေတာ္သည္ရွမ္းစကားတတ္ခဲ႔မည္ဆိုလွ်င္ဤျပႆနာတက္ခဲ႔မည္မဟုတ္ပါ..အေဖေခၚေသာ
ငွက္ဆိုတာတန္းသိေပမည္။သို႔ရာတြင္ကၽြန္ေတာ္မွာကံဆိုးစြာျဖင္႔ရွမ္းျဖစ္ျပီးရွမ္းစကားမတတ္ခဲ႔ပါ။)


××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××


(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


ျမန္မာလိုေတာ႔ဥၾသ ရွမ္းလိုေတာ႔အေဖေခၚသည္႔ငွက္(၂)


နန္းၾကာႏူနဲ႔ ခြန္သာေက်ာ္တို႔ဟာၾကင္စဦးဇနီးေမာင္ႏွံေတြေလ....။
ဆင္းရဲသူနန္းၾကာႏူနဲ႔အမယ္အိုကိုရိုးသားစြာလုပ္ကိုင္ေကၽြးေမြးေနတဲ႔သားလိမၼာခြန္သာေက်ာ္ေလးဟာနူတ္ခမ္းပဲ႔
ခ်င္းင္းမီးမူပ္ၾကတယ္လို႔ဆိုႏိုင္ေပမယ္႔အသြင္တူလို႔အိမ္သူေတြျဖစ္ေနၾကတယ္ဆိုရင္လည္းမမွားပါဘူး....။

နန္းၾကာႏူေလးဟာမယား၀တၱရားအင္မတန္ေက်ပြန္တဲ႔ဇနီးအလိမၼာေလးျဖစ္သလိုခြန္သာေက်ာ္ရဲ႔မိခင္အတြက္
လည္းအားကိုးရတဲ႔ေခၽြးမအလိမၼာေလးပါ...။

အမ်ားျဖစ္ေလ႔ရွိတဲ႔ေခၽြးမနဲ႔ေယာကၡမ ခါးသီးလွတဲ႔ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးေတြလည္းမရွိပါဘူး...။
အေျခနိမ္႔သူေတြပီပီတစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးကိုင္းကၽြန္းမီွကၽြန္းကိုင္းမီီွ ေႏြးေထြးတဲ႔ေမတၱာတရားေတြနဲ႔ေနလာၾကတ
တယ္ေလ...။

မုန္တိုင္းကင္းတဲ႔ေမတၱာကမၻာေလးထဲမွာဘဲေနထိုင္လာၾကရင္း...နန္းၾကာႏူလးဟာသူတို႔ဘ၀အတြက္္မိတ္ေဆြ
တစ္ေယာက္..ဒါမွမဟုတ္မ်ိဳးဆက္သစ္တစ္ေယာက္ လို႔ဆိုႏိုင္မယ္႔ကိုယ္၀န္ေလးကိုလြယ္လာရတဲ႔အခ်ိန္ကို
ေရာက္ရွိခဲ႔ပါတယ္..။

ေျမးဦးေလးခ်ီရေတာ႕မယ္႔မိခင္ရယ္၊ သားဦး(ဒါ႔မွမဟုတ္)သမီးဦးေလးလားမသိတဲ႔ သူတို႔ဘ၀ရဲ႔အစဦးစြာရရွိ
လာမယ္႔ရင္ေသြးရတနာေလးအတြက္ သူတို႔မိသားစုဟာလူသားဆန္စြာေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ႔ၾကတယ္...။

ေယာကၡမျဖစ္သူကလည္းေျမးဦးေလးအတြက္နန္းၾကာႏူေလးအေပၚအမ်ိဳးသမီးတို႔ရဲ႔၀တၱရားအတိုင္းေဆာင္ရန္
ေရွာင္ရန္ေတြကိုညႊန္ၾကားျပသေပးသလို၊ အဦးဆံုးရင္ေသြးအတြက္ခြန္သာေက်ာ္ကလည္းအလိုလိုက္လို႔မဆံုး
ေပ်ာ္တျပံဳးျပံဳးျဖစ္ေနတာေပါ႔....။

အ၀တ္ေလွ်ာ္ေရခပ္ကအစ ဘာတစ္ခုမွလုပ္ခြင္႔မေပး ေမြးဖြားလာမယ္႔ရင္ေသြးေလးကိုသာဂရုစိုက္ဖို႔တတြတ္
တြတ္မွာၾကားေနတဲ႔ခြန္သာေက်ာ္ခမ်ာဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႔ဘ၀ကိုရင္ခုန္ႏုန္းအျပည္႔နဲ႔ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနပါတယ္...။

ဘ၀ဆိုတာျဖစ္ခ်င္တာမျဖစ္သလိုမျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္တတ္တာလည္းဘ၀ရဲ႔အမွတ္သားတစ္ခုေပပဲလား...။
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမူေတြနဲ႔ျပည္႔စံုေနတဲ႔သူတုိ႔ရဲ႔ေလာကကမၻာေလးကိုလိူင္းေလထန္ေအာင္ေဆာ္ဖန္ေစဖို႔
အေၾကာင္းတစ္ခုကလည္းေပၚေပါက္လာပါျပီ...။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“တုိင္းႏိုင္ငံအတြင္းမွီတင္းေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ ျပည္သူျပည္သားအေပါင္းတို႔ ....ေရေျမတို႔၏အရွင္သခင္
မင္းၾတားၾကီးမိန္႔ေတာ္ပါသည္ နာခံေစ...ဒူ...”

ေရေျမသနင္းျပည္႕ရွင္မင္းၾတားၾကီးအမိန္႔မို႔ၾကီးငယ္အလတ္၊ သံုးရပ္မက်န္ေျမတြင္၀ပ္တြားခစားၾကရတာမို႔
ဆင္းရဲသူနန္းၾကာႏူတို႕မိသားစုေလးဟာလည္း ဦးကင္းေျမထိခစားေနမိၾကပါတယ္...။
စာခၽြန္ေတာ္အမတ္မင္းမ်ားေရွ႔ဆက္မိန္မဖတ္ခင္နန္းၾကာႏူရဲ႕ရင္မွာရင္ေသြးေလးအတြက္တစ္စံုတစ္ရာဆံုးရံူး
ရေတာ႔မယ္ဆိုတာသိေနသည္႔အလား ႏွလံုးသည္းပြတ္ေတြလည္း တလွပ္လွပ္ခုန္လို႔ေနတာကိုယ္႔ကိုကိုယ္
သတိထားေနမိပါတယ္..။

ႏွလံုးကိုျငိမ္ေအာင္ဖိမင္းၾတားၾကီးအမိန္႔ရွိလာည္႔အမိန္႔ေတာ္ကိုဟိုးအေ၀းၾကီးကၾကားေနသည္႔အလားနားဆင္လို႔
သာေနမိတယ္...။

“မင္းၾတားၾကီးအမိန္႔ေတာ္.... တိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ တိုင္းသူျပည္သားအေပါင္းတို႔..
ယခုအခါ ေတာင္ရပ္ရြာဍ္ေနထိုင္ၾကကုန္ေသာငါ၏ႏိုင္ငံသားတို႔သည္ 'အ တစ္ပါးေသာတိုင္းသားတို႔၏ထိပါးမူ
ကိုၾကံဳေတြ႔ေနရပါသည္......။ သို႔ပါေသာေၾကာင္႔ငါ၏တိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းေနထိုင္ၾကကုန္ေသာသူတို႕
အား...ငါဘုရားသည္ရင္၀ယ္သားကဲ႔သို႔ကာကြယ္ေပးရမည္း၀တၱရားနဲ႔အညီ ငါ၏ျပည္သူမ်ားျဖစ္ေသာ
သင္တို႕တြင္လည္းတာ၀န္ရွိေပသည္...။သို႔ပါေသာေၾကာင္႕ငါ၏ဘုန္းလက္ရံုးကိုတျပည္သားတို႔ခန္႔ညားေစရန္
အတြက္လည္းေကာင္း..၊သင္တို႔၏အေဆြအမ်ိဳးေတာ္မ်ား၏အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္တို႔ကိုကာကြယ္ရန္အတြက္
လည္းေကာင္း၊ ငါမင္းၾတားၾကီးနဲ႔အတူစစ္ခ်ီတက္ေတာ္မူရမည္...။ျငင္းဆန္သူမရွိေစရ..။.မလိုက္လိုသူအား
သတ္ေစ...။၊အသက္ရွင္လိုသူသည္ဘုရင္႔ဘ႑ာေတာ္အတြက္အသျပာငါးရာထည္႔၀င္ေစ...။တခ်က္လႊတ္
အမိန္႔ေတာ္...။ ..ဒူ...ဒူ...”

နန္းၾကာႏူရဲ႔ဒူးႏွစ္ဘက္ညႊတ္ရာမွေခြလွ်က္သားလွဲက်လုမတတ္ျဖစ္သြားသည္။
သူတို႔ေမွ်ာ္လင္႔ထားေသာအိမ္မက္ကမၻာေလးဟာလည္းရုတ္တရက္လွဲျပိဳသြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။

ဘုရင္းအမိန္႔ေတာ္မို႔လြန္္ဆန္လို႔မရဘူးဆိုတာသိေနသည္။
မသြားလိုကအသျပာသြင္းခြင္႔ရွိေသာ္လည္းငါးရာဆိုသည္႔အသျပာသည္ဆင္းရဲသူသူမတို႔အဖို႔ ဒီတစ္သက္
တာမွာဆယ္အသျပာျပည္႕ေအာင္တစ္ခါမွမကိုင္ဖူးေလေတာ႕ဘယ္လို႔မွမျဖစ္ႏိုင္တဲ႔လမ္းဆိုတာသိေနခဲ႔ပါသည္။

×××××××××××××××××××××

"ခ်စ္ႏွမ.....
ရင္ေသြးေလးကိုဂရုစိုက္ပါေနာ္ ေမာင္ေတာ္ဘုရားတစ္ေန႔ျပန္ေရာက္လာမွာပါ॥။ေမာင္ေတာ္ျပန္ေရာက္တဲ႔
အခ်ိန္က်ရင္ေမာင္ေတာ္တို႕မိသားစုေတြေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနၾကတာေပါ႕႔..."

နန္းၾကာႏူေလးဟာခြန္သာေက်ာ္ရဲ႔ရင္ခြင္မွာတသိမ္႔သိမ္႔ငိုရိူက္ယံုကလြဲျပီးဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ရွာ.....။

"အင္႔...ဟင္႔"

"ေဟ႔ခြန္ေက်ာ္....ျမန္ျမန္လုပ္ေဟ႔॥ေတာ္ၾကာမင္းၾတားၾကီးအာဏာဖီဆန္မူနဲ႔အမ်က္ေတာ္ရွေနဦးမယ္.."

ရာစုမွဴးရဲ႔အသိေပးသံေၾကာင္႔ခြန္သာေက်ာ္ဟာမိခင္ျဖစ္သူကို လက္ဆယ္ျဖာထိပ္မွာမိုးလို႔ ျမင္႔မိုရ္ေတာင္ဦး
မကၾကဴးတဲ႔ေက်းဇူးဂုဏ္ေတြကို ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ႔လွ်က္ နဖူးေျမခ်ကန္ေတာ႔လိုက္ပါတယ္....။

"လိမၼာတဲ႔ငါ႔သားေလးကို အမ်ိဳးႏႊယ္ကိုေစာင္႔ေရွာက္တဲ႔ စ၀္ဖလားၾကီးနဲ႔...။
သမၼာေဒ၀နတ္အေပါင္းတို႔လည္းေစာင္႔ေရွာက္လို႔...အမ်ိဳးအႏႊယ္ကိုဆက္ပြားေစမယ္႔ရင္ေသြးရတနာေလးကို
လည္းမိဘတို႔၀တၱရားအတိုင္းလာေရာက္ေစာင္႔ေရွာက္ႏိုင္ပါေစသားေရ..."

"ေပးတဲ႔ဆုနဲ႔ျပည္႔ပါေစမယ္မယ္..."

မိခင္ရဲ႔ဆုေပးသံကိုၾကားရေတ႕ာ႕ခြန္သာေက်ာ္ရင္ထဲမွာနင္႔ခနဲ႔ခံစားလိုက္ရသည္။
တရူပ္ရူပ္ငိုေနတဲ႔ခ်စ္ဇနီးသည္ရဲ႔ မို႔ေဖာင္းေနတဲ႔၀မ္းျပင္ကိုလည္းလွမ္းၾကည္႔မိသည္။
ေနာက္အေတြးတစ္ခုကလူေတြဘာလို႔စစ္တိုက္ခ်င္ရတာလဲ॥ဒီလိုတစ္ဦးကိုတစ္ဦးတိုက္ခိုက္ေနျခင္းဟာ
အဓိပၸာယ္ရွိပါရဲ႔လား....။ငါ႔လိုဘဲမိဘ၀တၱရားေတြကိုမထမ္းေဆာင္ႏိုင္ခင္မွာ၊ရူပ္ေထြးခက္ခဲတဲ႔ကမၻာၾကီးထဲ
၀င္ေရာက္လာတဲ႔ႏူနယ္တဲ႔လူသားတစ္ဦးေရာက္လာတဲ႔အခါေႏႊးေထြးလံုျခံဳတ႔ဲစိတ္ခြန္အားေတြမေပးႏိုင္ခင္မွာ
လူလူခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္သတ္ရတဲ႔ဒီလိုစစ္ေျမျပင္ကိုထြက္ေနရသူဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ားရွိလိမ္႔မလဲ။
တရားမွ်တမူေရာရွိပါရဲ႔လား॥။စဥ္းစားဆင္ျခင္မူေတြစစ္ကိုရြံမုန္းေစသည္ကေတာ႕အမွန္....။

"ေဟ႔॥ခြန္ေက်ာ္အျမန္လုပ္ လကြယ္..."

"သားသြားေတာ႔မယ္ မယ္မယ္...၊ခ်စ္ႏွမေမာင္ေတာ္သြာျပီေနာ္...၊ရင္ေသြးေလးကိုဂရုစိုက္ပါ...."

"ေမာင္ေတာ္ႏွမတို႔ဆီဆက္ဆက္ျပန္လာပါေနာ္..ႏွမေတာ္ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနပါမယ္...အင္႔...ဟင္႔.."

"စိတ္ခ်ပါႏွမေတာ္ရယ္....ေမာင္ေတာ္ဆက္ဆက္ျပန္လာပါ႔မယ္.."

သတၱ၀ါမွန္ရင္တစ္ေန႔ခြဲရမည္မွန္းသိေသာ္လည္းေက်ာခိုင္းသြားတဲ႔သားရဲ႔ေနာက္ေက်ာကိုၾကည္႔ျပီး
၀မ္းႏွဲ႔လြယ္ျပီးေမြးဖြားလာတဲ႔မိဘေမတၱာတရားအရသီတာခုႏွစ္တန္သတၱရဘန္ခုႏွစ္ထပ္ေဖာက္ျပန္စီးေမ်ာ
သကဲ႔သို႕မိခင္ရဲ႔ႏွလံုးအိမ္ေတြပြက္ဆူလို႔လာပါတယ္...။

"သားသားေလးရယ္.."

ခြန္သာေက်ာ္ရဲ႔မိခင္ဟာသားအတြက္ပူေဆြးျခင္း ၊ ႏွေျမာတႆျခင္းမ်ားေၾကာင္႔ႏွလံုးဆူပြက္ေနရာမွာဘဲေခြ
လွ်က္လွဲသြားရွာပါေတာ႔တယ္...။


"အို...မယ္မယ္॥မယ္မယ္.."

ၾကာႏူဘယ္လိုပင္ေခၚေပမယ္႔ခြန္ေက်ာ္ရဲ႔မိခင္ကေတာ႔သိႏိုင္ေတာ႔မည္မထင္ပါ..သားစိတ္နဲ႔ကမၻာေလာကၾကီး
ကေနအျပီးထြက္ခြာသြားျပီျဖစ္သည္။

×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

ခက္ခဲတာေတာ႕အမွန္ပါဘဲ...၊
ေက်ကြဲေနလည္းအပိုပဲ....၊
၀မ္းနဲေနလည္းအပိုဘဲ ေလ။
ျဖစ္သည္႔ၾကမၼာကိုယ္နဲ႔သာဆိုင္သာမို႔၊
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ဘဲရင္ဆိုင္ေတာ႔မယ္ေလ...။
သားေလးအတြက္မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႔ယံုၾကည္ခ်က္ကိုျပရေတာ႔မယ္ေလ॥။

အိမ္ဦးနတ္သခင္လင္ျဖစ္သူစစ္ေျမျပင္ကိုထြက္သြားတာ ႏွစ္ေတြလည္းၾကာခဲ႔ပါျပီ။
လေတြလည္းၾကာခဲ႔ပါျပီ။ေမွ်ာ္သူေမွ်ာ္ကာေပၚမလာသလိုဘယ္ဆီေတြမ်ားေရာက္ေနျပီလဲဆိုတာလည္း
သတင္းစကားပါးမယ္႔သူမရွိခဲ႔ပါ...။

ေယာကၡမျဖစ္သူေသဆံုးအားကိုးစရာနထၳိကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္မိန္းမသားတစ္ေယာက္ရဲ႔အျဖစ္ကၾကမ္း
တမ္းလြန္းတယ္ေလ॥။

စာဖြဲ႔လို႔မကုန္ႏိုင္စရာခက္ခဲမူေတြကိုခဏထားလူ႔ေလာကကိုေရာက္ရွိလာမယ္႔ကိုယ္႔အေသြးသားအတြက္ေတာ႔
ကိုယ္ဟာမိခင္တစ္ေယာက္ပီသရမယ္ေလ...။

လူတစ္ခုပူမူဆယ္ကုေဋ ဘယ္လိုပင္မ်ားျပားေပမယ္႔ ၾကာႏူသားငယ္ေလးကိုေမြးဖြားေပးခဲ႔ပါတယ္...။

"အူ၀ဲ..အူ၀ဲ.."

အဟာရခ်ိဳ႔တဲ႔လို႔ပဲလား...။ ဘ၀ကဘဲၾကမ္းတမ္းလြန္းလို႔လားေမြးဖြားခဲ႔သည္မွစလို႕သားငယ္ေလးကလည္း
ငိုလိုက္တာ။
ဘယ္လိုပင္ေခ်ာ႔ေခ်ာ႔ မိခင္ရဲ႔ေမတၱာဓာတ္ေၾကာင္႔ထြက္က်လာတဲ႔ႏို႔ရည္ေတြတိုက္ေကၽြးေပမယ္႔သားငယ္ေလး
ကေတာ႕႔ငိုျမဲပါဘဲ..။

တစ္ခါတစ္ခါလည္းစဥ္းစားမိပါတယ္....။
သားငယ္ေလးဟာဖခင္ကိုသတိရေနတာမ်ားလား....။
အေတြးေတြကရူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္ေပမယ္႔...။ကံကံ၏အက်ိဳးေၾကာင္႔ျဖစ္လာၾကတာဆိုေတာ႕...၊မဟုတ္ဘူး
လို႔ေရာဘယ္သူကေျပာႏိုင္မလဲ...။

ပိုဆိုးတာကသားေလးငိုတိုင္း သားဖခင္ကုန္ကူးသြားတယ္မၾကာမီသားဆီျပန္လာေတာ႔မယ္ေျပာတိုင္း
အငိုတိတ္ျပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တဲဲ႔သားေလးဟာနားမလည္ဘူးလို႔ေျပာဖို႔မိခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔
လကၡံဖို႔ခက္ခဲလြန္းပါတယ္॥။

လမွႏွစ္ေျပာင္းရြက္ေဟာင္းေတြလည္းေၾကြခဲ႔ၾကျပီေလ..။
ေမွ်ာ္သာေမွ်ာ္မေပၚလာ သားေတာ္ေမာင္ရဲ႔ဖခင္ဟာဘယ္ေသာင္တင္လို႔ဘယ္ကမ္းဆုိက္ျပီဆိုတာ
သတင္းစကားေလးေတာင္ပါးေပးမယ္႔သူမရွိပါလားရွင္...။

"အူ၀ဲ...အူ၀ဲ।"

အဆိုးဆံုးကေတာ႕သားေလးငိုလိုက္တိုင္း သူမနားထထဲမွာ အေဖေရး(ေပၚေ၀း)လို႔ေခၚသံကိုဘဲၾကားေန
ရတယ္ေလ...။
သားသမီးရဲ႔ဆႏၵကိုမျဖည္႔ဆည္းေပးႏိုင္တဲ႔မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႔ခံစားခ်က္ဟာ ဆိုးရြားလွပါတယ္...။
၀မ္းနဲ႔လြယ္ထားအမိသားအတြက္ အသဲႏွလံုးကိုထုတ္ေပးရေစဦးေတာ႔မိမိအသက္ကိုမႏွေျမာတတ္တာ မိခင္တိုင္းရဲ႔ဆႏၵပါ॥။

ခုလည္းဘယ္လိုပင္ေခ်ာ႔ေမာ႕႔ေပမယ္႔အငိုမတိတ္ေတာ႕ဘဲအသံေတြေတာင္ျပာေ၀လာတဲ႔သားငယ္အတြက္ၾကာႏူ
တစ္ခုခုလုပ္ေပးခ်င္ေနမိတယ္ေလ...။

ငိုျခိဳက္ရံုတင္မကအဖ်ားပါ၀င္လာတဲ႔လသားအရြယ္သားငယ္ေလးဟာၾကာႏူအတြက္ေတာ႔ကမၻာဖ်က္မယ္႔မိုးတစ္
ခုလိုပါဘဲ။
ကိုယ္ပူေတြျခစ္ျခစ္ေတာက္ ဘယ္လိုပင္ေဆးေတြေသာက္ေပမယ္႔ အသက္ေပ်ာက္မတတ္အေျခအေနထိျဖစ္လာေတာ႕ၾကာႏူတစ္ခုဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
အဲ႔ဒါကေတာ႕ဘယ္ဆီကိုေရာက္ေရာက္သားေတာ္ေမာင္အသက္ခ်မ္းသာရဖို႔အတြက္ခ်စ္လင္ေမာင္ေႏွာက္
လိုက္ဖို႔ပါဘဲ။

လသားအရြယ္သားငယ္ကိုအ၀တ္အုပ္ ...ေႏြေနအပူကိုအန္တုလို႔ ဘယ္အရပ္ဘယ္ေနရာဆိုတာမသိမွန္းဆလို႔သာခရီးထါက္လို႔လာပါတယ္...။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ေႏြေနပူပူ ၊
ခရီးကၾကမ္းတမ္း ၊
အေသြးသားေတြေျခာက္ခမ္းမတတ္
အာေခါင္ေတြေျခာက္ကပ္ ေနၾကေပမယ္႔ ၊သားေဇာနဲ႔ လင္သားအတြက္မို႔ ရွိသမွ်ခြန္အားကိုထုတ္ျပီး မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႔ အားမာန္အျပည္႔နဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ဆက္လက္ခ်ီတက္ဆဲပါေလ.....။

ေတြ႔ရာလူေမးျမန္း ၊အေျဖဆို၀ကၤဘာလမ္း ၊
ဦးတည္ရာမဲ႔ေလွ်ာက္လွမ္းေနေပမယ္႔ ၊ကမၻာၾကီးကိုရြာ အလားမွတ္ထင္ကာခရီးတာကိုတလွမ္းျခင္းလွမ္းလို႔သာ
ထြက္ေနပါေတာ႔တယ္॥။

အဖ်ားကတက္ ၊
ေသြးသားကႏူႏွယ္ရာသီကၾကမ္းတမ္းမိခင္ႏွင္႔လွမ္းကာလာခဲ႔ေပမယ္႔ ၊သားေလးရဲ႔ခံႏိုင္ရည္အားကလူသားတစ္
ဦးထက္မပိုခဲ႔ပါဘူး...။

အူ၀ဲဆိုတဲ႔ေအာ္သံ တိုးတိ္တ္ ျငိမ္ဆိတ္တဲ႔အေျခအေနဟာသားေလးအတြက္ေတာ႔ေကာင္းတဲဲ႔လကၡဏာေတာ႔မ
ဟုတ္ဘူးေလ...။

ဆႏၵကိုသာျဖည္႔ဆည္းျပီး သားေလးရဲ႔က်န္းမာေရးအေျခအေနကိုဂရုမထားမိတာကလည္းၾကာႏူကိုဘဲအျပစ္ဆိုၾကမလား...။
(အကယ္၍သင္သာမိခင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႔ဖူးမယ္ဆိုပါစို႔ သင္႔သားလိုခ်င္တာကိုျဖည္႔ဆည္းဖို႔ ကမၻာၾကီးရဲ႔
တ၀က္ျခမ္းကိုျဖိဳဖ်က္ဖို႔စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ သင္ၾကိဳးစားသည္႔အၾကိမ္မ်ားရွိိေပလိမ္႔မည္။)

ရူျခိဳက္သံတိုးတိတ္ ဆိတ္ျငိမ္မူေတြကိုအေဖာ္ျပဳေနတဲ႔သားငယ္ဟာသာမန္တိတ္ဆိတ္မူမ်ိဳးမဟုတ္ႏို္င္ဘူးဆိုတာ
ၾကာႏူသတိျပဳမိလာတယ္...။

"ဟင္ သားေလးကိုယ္ေတြပူေနပါလား...မ်က္ႏွာေတြလည္းျပာႏွမ္းေနတယ္...။အို!..စ၀္ဖလား (ျမတ္စြာဘုရား)
ငါမွားသြားျပီလား...။မျဖစ္ေခ်ဘူး ငါခရီးစဥ္ေတြကိုရပ္တန္႔ျပီးသားေလးအတြက္စီစဥ္ဦးမွဘဲ..."

အေတြးေတြကေယာက္ရက္ ၊မိခင္တစ္ဦးရဲ႔ျဖစ္အင္၊ ပြတ္ပြတ္ဆူႏွလံုးသားေတြက မိုးထက္ကေနထက္ပင္ဆယ္
ကုေဍမကပူျပင္းလို႔ ပင္ေနပါေတာ႔တယ္...။
ရင္ခြင္ထဲသိမ္းထုပ္ မိုးအုပ္လို႔ထားတဲ႔သားေလးကိုဘယ္မွာမ်ားထားရပါမလဲ...။
အနီးပါအေျဖရွာ၀န္းက်င္အႏွံ႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔....၊ေဟာ ဟို အုပ္ဆိုင္းလို႔ညိဳမွာင္မိုးထက္ကေနေရာင္ေတာင္ ဒီေႏြေခါင္ေခါင္မွာမထိုးႏိုင္တာမို႔ ဒီသစ္ပင္အရိပ္ဟာျဖင္႔သားေလးအတြက္သင္႔ေတာ္မွာပါေလ॥။

သစ္ပင္အရိပ္ကမိခင္အရိပ္ေလာက္မေအးခ်မ္းႏိုင္ဘူးဆိုေပမယ္႔ ဒီသစ္ပင္ၾကီးကေတာ႔သားေလးအတြက္
ခ်မ္းသာေပးပါေနာ္...။

ေအးျမတဲ႔သစ္ပင္ရိပ္ ဘယ္ေနရာမွာသားေလးအတြက္ေခၽြးသိပ္ေစမွာပါလည္း..လွမ္းၾကည္႔လို႔အေျဖရွာေတာ႔
ျမက္ခင္နဲ႔ေျမျပင္၊ ဒီေနရာထားရင္ေတာ႔ျဖင္႔ ေတာတိရိစၦာန္ေတြႏွင္းေပလိမ္႔မည္...။
ေတာျခံဳေပၚတင္ထားဒီေနရာမွာနားရင္ေတာ႔ျဖင္႔ ေတာမီးေတြလည္းေလာင္ေပလိမ္႔မည္...။

မိခင္ရဲ႕႕ေမတၱာဘယ္ေနရာမွအလိုမက် ဟိုတစ္ေနရာေတာ႔ျဖင္႔ သားေလးအတြက္လံုျခံဳေကာင္းရဲ႕႕ေရြးလိုက္တဲ႔ေန
ရာသစ္ပင္ရဲ႔ခြဆံုမွာ သားေလးကိုသိမ္းထုပ္ ဟုတ္ေလာက္ျပီဆိုေတာ႔မွ...။သားေလးအတြက္ေရရွာ
ဒီပါတ္၀န္းက်င္မွာေတာ႔ျဖင္႔ေရေခ်ာင္းေတာ႔ရွိႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႔...။


ေရခပ္အဆင္းႏြမ္းဟိုက္ကိုေျဖကာသားေလးအတြက္ေရသယ္လာေတာ႔မွေအးျငိမ္းမွသာယာဟိုးသစ္ပင္တက္မွာ
ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ေအာင္ဟစ္ေနရဲ႕......။

"ေပၚေ၀း"

"ေပၚေ၀း"

ေအာ္သူလည္းအေဖရွာေနတာပါလား...၊ငါ႔သားနဲ႔တူေနပါလား..။
အျမန္သာသုတ္သုတ္သားေလးရွိရာသစ္ပင္ေရာက္ေတာ႕႕တိတ္ဆိိတ္လို႔ေနကာ
အေမ႔ကိုပစ္သြားရွာျပီေပါ႔သားရယ္.......။

"ေပၚေ၀း...ေပၚေ၀း"

အိုသားေလးရဲ႕အရွင္ ဖခင္ကိုတမ္းတဒီငွက္ဘ၀ေရာက္ေနရင္ေတာင္...ေမာင္႔ဖခင္ကိုေျပာေပးပါ...
သားေမေမၾကာႏူသားအတြက္ခရီးတ၀က္ထိေအာင္ လိုက္ပို႔လို႔လာေသာ္လည္းသားဖခင္ဆီမေရာက္
ႏိုင္တာကိုခြင္႔လႊတ္ပါ....။

က်န္ေနတဲ႔ခရီးလမ္းမယ္မယ္မွာပမ္းတာေၾကာင္႔ ဒီေနရာမွာဘဲနားခြင္႔ျပဳပါ...။
သားေလကအေတာင္ပံ ဘ၀သစ္မွာစံေနတာမို႔ သားဘာသာရွာၾကံပါေတာ႔...။
မယ္မယ္မွာ မွာထားအိုသားေရ သြားလိုရာသြားပါေတာ႔သားရဲ႕.......။

×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

ရွင္ကြဲေသကြဲ ကြဲၾကတဲ႔သားအမိေတြဟာေႏွာင္ကမၻာဘုရားပြင္႔ရင္ျဖင္႔ ဆံုၾကမယ္လို႔ေဒသခံေတြက
ယံုၾကည္ေနၾကေလရဲ႔.......။



- ျပီးပါျပီ-


ေမတၱာတရားျဖင္႔ေလာကၾကီးကိုတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကပါေစ

မိုင္အာကာေဆာင္းဦး(မိန္းေကာင္းေျမ)
၁၇.၁.၂၀၁၂(အဂၤါေန႔)



ပန္ၾကားခ်က္= ဤပံုျပင္အားေရးသား၍ပထမပိုင္းအျပီးတြင္Face bookေပၚမွသူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးကLinkတစ္ခု
ေပးပို႔လာျပီးအဆိုပါLinkမွာ ခြန္ဆန္ေလာနဲ႔နန္းဦးျပင္ဇာတ္လမ္းျဖစ္ေနပါသည္။ထိုဇာတ္လမ္း
အားဖတ္ရူအျပီးတြင္ကၽြန္ေတာ္၏ပံုျပင္ဇာတ္လမ္းအားဆက္ေရးသင္႔မေရးသင္႔ႏွစ္ရက္တာမွ်
ဆံုးျဖတ္ရခက္ေနပါသည္။အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ကၽြန္ေတာ္ေရးမည္႕ေပၚေ၀းဇာတ္ေကာင္သည္
နာမည္ေက်ာ္ခြန္ဆန္ေလာနဲ႔နန္းဦးျပင္တို႔၏သားအျဖစ္ပါ၀င္ေနေသာေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။
အမွန္တိုင္း၀န္ခံရလွ်င္ခြန္ဆန္ေလာနဲ႔နန္းဦးျပင္ပံုုျပင္ကိုကၽြန္ေတာ္တစ္စြန္းတစ္စၾကားဖူးေသာ္
လည္းဤေပၚေ၀းငွက္ပါသည္ဟုအမွတ္မရခဲ႔ဖူးပါ॥။(မွန္ေသာစကားျဖစ္သည္)
အကယ္၍သာဤအေၾကာင္းသိခဲ႔မည္ဆိုပါကလည္းကၽြန္ေတာ္ဤပံု၀တၱဳအားေရးျဖစ္ခဲ႔မည္မ
ဟုတ္ေၾကာင္းအာမခံႏိုင္ပါသည္။သို႔ရာတြင္ဇာတ္လမ္းတ၀က္ေရာက္မွဤအေၾကာင္းသိေသာ
အခါကၽြန္ေတာ္ဤသို႔မလုပ္ရက္ေတာ႔ပါ॥၊အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ကၽြန္ေတာ္သည္မိမိကိုုယ္ကို
အႏူပညာသမားအျဖစ္ခံယူထားေသာေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။
အႏူပညာသမားသည္ကိုယ္ေမြးေသာၾကက္ကိုကိုယ္သတ္စားရိုးထံုးစံမရွိပါ။(ကိုယ္အႏူပညာကို
တန္ဖိုးထားေပသည္။)

ထို႔ျပင္ယခုဇာတ္လမ္းသည္လည္းရွိျပီးဇာတ္အားဖ်က္ဆီးရန္ရည္ရြယ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ၊တိုက္ဆိုင္
မူတစ္ခုေၾကာင္႔သာျဖစ္သြားရျခင္းျဖစ္သည္။ေနာက္ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္လြန္ခဲ႔ေသာႏွစ္ေပါင္း
ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကကၽြန္ေတာ္႔အေမေျပာခဲ႔ေသာပံုျပင္အျဖစ္ယေန႔ထိယံုၾကည္ေနဆဲျဖစ္သည္။

ခြန္ဆန္ေလာနဲ႔နန္းဦးျပင္ပံုျပင္သည္(၂၀၀၀-၂၀၀၁)ခုႏွစ္အထိျမန္မာႏိုင္ငံဆယ္တန္းေက်ာင္း
သံုးအဂၤလိပ္စာအုပ္တြင္ျပဠာန္းခဲ႔ေၾကာင္းသိရပါသည္။၄င္းစာအုပ္ကိုလည္းကၽြန္ေတာ္မဖတ္ဖူး
ပါ။ညံ႔သည္ဟုေျပာလွ်င္၀န္ခံပါသည္။အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ကၽြန္ေတာ္သည္(၂၀၀၁-၂၀၀၂)
မွသာလွ်င္ဆယ္တန္းစာေမးပြဲကိုေျဖရေပသည္။စာပထမဆံုးေျပာင္းေသာႏွစ္နဲ႔ၾကံဳခဲ႔ရပါသည္။

ဤအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင္္႔ကၽြန္ေတာ္ယခုေရးသားေသာပံုျပင္အားလုပ္ၾကံမူတစ္ခုအျဖစ္လည္
ေကာင္း၊ ဂိုဏ္ခြဲသည္ဟုလည္းေကာင္းစာဖတ္သူအေနနဲ႔ထင္မည္ဆိုကထင္ခြင္႔ရွိပါသည္။

သို႔ရာတြင္ကၽြန္ေတာ္သည္ပံုျပင္ကိုဖန္တီးရန္စိတ္ကူးမရွိေၾကာင္းနဲ႔၊ဤပံုျပင္၏အေၾကာင္းအ
ရာ၊အခ်ိဳ႔နဲ႔နာမည္မ်ားအားႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေနေသာေၾကာင္႔ေမ႔ေပ်ာက္ေနသျဖင္႔ဇာတ္
လမ္းနဲ႔လိုက္ဖက္ရာကိုမည္႔ေခၚေပးထားေၾကာင္းကိုကား၀န္ခံပါသည္။

ထို႔ျပင္ကၽြႏု္ပ္သည္ရာဇ၀င္တင္ေအာင္လုပ္သည္မဟုတ္၀တၳဳသေဘာေရးလိုျခင္းသာျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင္႔၏ပံုဇာတ္လမ္းအားတေက်ာင္းတစ္ဂါထာတစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆန္းဆိုသလို၊သူ႔အရပ္နဲ႔
သူ႔ဇာတ္ကြဲျပားႏိုင္ေပသည္ဟုသေဘာထား၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္၏အႏူပညာ
ဖန္တီးမူအျဖစ္သဖြယ္မွတ္ယူႏိုင္ပါေၾကာင္းအသိေပးရင္း......

......ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္

စာေရးသူ.....

ေမးခါ႔(ေမခ)ႏွင္႔မလီးခါ႔(မလိခ)

ကခ်င္ျပည္နယ္၏ေဒသအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ေရွးယခင္ေခတ္အဆက္ဆက္ကရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ားေန
ထိုင္ခဲ႔ျပီးရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ား၏အုပ္ခ်ဳပ္မူေအာက္တြင္ရွိေနခဲ႔သည္။ထို႔ေၾကာင္႔၄င္း ေဒသအသီးသီးရွိေတာေတာ
င္၊အင္းအိုင္၊ျမစ္ေခ်ာင္းအမ်ားစုသည္ယေန႔အထိရွမ္းအမည္မ်ားျဖင္႔ရွိေနၾကျပီး ရာဇ၀င္ဇာတ္လမ္းမ်ားမွာ
လည္းရွးေဟာင္းရွမ္းစာေပမူမ်ားေဒသေနျပည္သူမ်ားၾကားတြင္ဒ႑ာရီအလားယေန႔တိုင္ထင္က်န္ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။
ထိုအထဲတြင္ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအားထားမွီခိုရာနန္ျဖိဳ=နမ္က်ိဳေခၚ(ဧရာ၀တီ)ျမစ္ၾကီးျဖစ္တည္ရာနာမည္ေက်ာ္ျ
မစ္ဆံုတည္ရွိရာေမခႏွင္႔မလိချမစ္ႏွစ္စင္း၏ရာဇ၀င္သည္လည္းေရွးေဟာင္းရွမ္းေပမူႏွင္႔တကြေဒသခံရွမ္းလူ
မ်ိဳးမ်ားၾကားတြင္ထင္က်န္ရစ္ဆဲျဖစ္ပါသည္။ဤေနရာတြင္ဇာတ္လမ္းပံုျပင္ကိုသာေဖာ္ျပလိုရင္းျဖစ္၍က်မ္းေရးသားလိုျခင္းမဟုတ္သျဖင္႔
က်မ္းစာပါအခ်ိဳ႔ကၠရာဇ္မ်ားနဲ႔နာမည္မ်ားကိုခ်န္ထားခဲ႔မည္ျဖစ္ေၾကာင္းဦးစြာအသိေပးအပ္ပါသည္။


××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

ေရွးအခါကတတိယမိုးေကာင္းေစာဘြားသိုၾကည္ဘြားလက္ထက္ယခုပူတာအိုရွမ္းအေခၚ(ပူေတာင္=အဖိုးအိုေမွ်ာ္)
ေသာျမိဳ႔တည္ရာေဒသတြင္ေရႊပေဒသာပင္ၾကီးတစ္ခုေပါက္ေရာက္ေနသည္။၄င္းေရႊပေဒသာပင္အားအနီး၀န္းက်င္မွ
လူရိုင္းမ်ားကလာေရာက္လုယက္ယူငင္ၾကသည္။ထို႔ေၾကာင္႔မိုးေကာင္းေစာဘြားၾကီးသည္ထိုသူမ်ားအားႏွိမ္ႏွင္းရန္
စစ္သည္ေတာ္မ်ားအားမၾကာခဏေစလႊတ္ေတာ္မူသည္။ႏိုင္သူကေရႊရ၍ရံဴးသူမ်ားမွာေသေက်ထြက္ေျပးၾကရပါသည္။ေရႊပေဒသာပင္ၾကီးေပါက္ေရာက္ရာေဒသ၏နယ္စပ္တြင္လည္း
အသားစားေသာဧရာမငွက္ဆိုးၾကီးတစ္ေကာင္ကေသာင္းက်န္းေနသည္။ထိုေဒသရွိျပည္သူမ်ားမွာငွက္ၾကီး၏အႏၱရာယ္
ကိုလည္းစိုးရိမ္ေနရပါသည္။ ထိုအခ်ိန္ကပူတာအိုနယ္သည္မိုးေကာင္းေစာ္ဘြား၏အုပ္ခ်ဳပ္မူေအာက္တြင္သာရွိေနျပီးရန္သူမ်ားေရာက္လာပါကမိုးေကာင္းေစာ္
ဘြားထံအကူအညီေတာင္းရပါသည္။

မိုးေကာင္းနဲ႔ပူတာအိုသည္ခရီးတာကြာေ၀းျခင္း၊ရာသီဥတုနဲ႔လမ္းခရီးခက္ခဲၾကမ္းတမ္းျခင္းတို႔ေၾကာင္႔မိုးေကာင္းေစာဘြားၾကီး
တို႔၏တပ္မ်ားသည္ရန္သူမ်ားအားတိုက္ခိုက္၍ေအာင္ျမင္ျပီးတိုင္းျပန္လာၾကျမဲျဖစ္သည္။ထိုသို႔ျပန္လာၾကေသာေၾကာင္႔
ရန္သူလူရိုင္းမ်ားမွာလည္းျပန္လာ၍လုယက္ျမဲလုယက္ၾကပါသည္။
ထို႔ေၾကာင္႔တစ္ခါေသာ္ေရႊပင္ၾကီးအားရန္သူမ်ားလာေရာက္လုယက္ေနၾကသျဖင္႔ကူညီေပးပါရန္ေတာင္းခံလာျပန္သည္။ထို
အခါမိုးေကာင္းေစာ္ဘြားၾကီးသည္သူ၏အားထားရေသာစစ္သူၾကီးအားသြားေရာက္ႏွိမ္ႏွင္းရန္ေစလႊတ္ျပန္သည္။
သို႔ရာတြင္ယခုအၾကိမ္ဍ္ယခင္အၾကီမ္မ်ားကဲ႔သို႔မဟုတ္ဘဲမိသားစုမ်ားကိုပါေခၚေဆာင္၍စစ္သည္ငါးရာ၊မ်ိဳးရိကၡာမ်ားပါေပးလိုက္သည္။
ထိုအရပ္တြင္ျမိဳ႔ရြာတည္ျပီးေရႊပင္ၾကီးအားေစာင္႔ေရွာက္ႏိုင္ေစရန္ျဖစ္သည္။

ထို႔ျပင္ေစာဘြားၾကီးသည္အေျခအေနကိုသိႏိုင္ရန္အမွာေတာ္တစ္ခုလည္းပါးလိုက္သည္။၄င္းမွာ၄င္းစစ္ပြဲတြင္ေအာင္ႏိုင္၍
ယင္းေဒသတြင္စိုက္ပ်ိဳးစားေသာက္၍အေျခအေနေကာင္းမေကာင္းကိုအေၾကာင္းျပန္ရန္ျဖစ္သည္။ထိုသို႔အေၾကာင္းျပန္ရန္အတြက္လည္း
အမွတ္အသားတစ္ခုျဖင္႔ျပဳလုပ္ရန္ညႊန္ၾကားလိုက္သည္။၄င္းမွာယင္းေဒသတြင္ေနထိုင္၍အဆင္ေျပပါကစိုက္ပ်ိဳး
ျပီးေသာေကာက္ရိုးမ်ားကိုပူတာအိုေဒသအနီးရွိျမစ္ထဲသို႔ေမ်ာလိုက္ရန္ႏွင္႔အေျခအေနမေကာင္းပါက၀ါးျခမ္းစိတ္မ်ား
ကိုသာေမ်ာလိုက္ရန္ျဖစ္သည္။

စစ္သူၾကီးကလည္းကတိအတိုင္းျပဳပါမည္႕အေၾကာင္းေလွ်ာက္တင္၍ထိုေဒသသို႕စစ္သည္
မ်ားႏွင္႔အတူရန္သူကိုႏွိမ္ႏွင္းရန္ထြက္ခြာသြားသည္။

ေစာ္ဘြားၾကီးလည္းစစ္သူၾကီးတို႔ထြက္သြားခ်ိန္မွစ၍အေျခအေနသိရွိရန္ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီးေဘးတြင္အေထာက္ေတာ္
မ်ားထား၍စံုစမ္းေစသည္။စစ္သူၾကီးသည္္ေရႊပင္ၾကီးရွိရာသို႕ေရာက္ေသာအခါရန္သူမ်ားကိုႏွိမ္ႏွင္းေအာင္ျမင္သျဖင္႔လယ္ယာမ်ားလည္းစိုက္ပ်ိဳးၾကသည္။
၄င္းေဒသသည္လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳး၍ေအာင္ျမင္ရံုသာမကေနထိုင္၍သာယာမူရွိသျဖင္႔ထိုေဒသတြင္သာျမိဳရြာတည္
ေထာင္၍ေနထိုင္ၾကရန္ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။

ထိုသို႔ေနထိုင္ရန္ဆံုးျဖတ္ရာတြင္ေစာ္ဘြားၾကီးအားေပးထားေသာကတိလည္းရွိေနသျဖင္႔အေၾကာင္းျပန္ရန္စီစဥ္ရာတြင္
အဆင္ေျပသည္ဟုအေၾကာင္းျပန္ပါကေစာဘြားၾကီးကျပန္ေခၚမည္ကိုစိုးရိမ္သျဖင္႔လိမ္ညာရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
ထို႕ေၾကာင္႔အဆင္ေျပသည္ဟုေကာက္ရိဳးမ်ားေမ်ာရမည္႔အစား၀ါးျခမ္းမ်ားသာေမ်ာလိုက္သည္။အေျခအေနကိုေစာင္႔ၾကည္႔
ေနေသာအေထာက္ေတာ္မ်ားလည္း၀ါးျခမ္းမ်ားကိုျမင္၍အဆင္မေျပေၾကာင္းေလွ်ာက္တင္ၾကသည္။

ထိုအခ်ိန္မွစ၍အဆင္မေျပဘူး(ရွမ္းလို=မလီးခါ႔)၊ မိန္းမမ်ားပါ ပါသြားၾကသျဖင္႔ေမး=မိန္းမ(ေမးခါ႔)(မိန္းမေတြလည္းပါသြားၾကျပီ)ဟုဆိုရာမွေမခႏွင္႔မလိချဖစ္ေပၚလာသည္ဟုဆိုပါသည္။

ေမခႏွင္႔မလိခရာဇ၀င္သည္
ခႏၲီးရွမ္းႏွင္႔တိုင္းလ်န္(ရွမ္းနီ)မ်ား၏ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ပံုကိုလည္းအထင္းအရွားေဖာ္ျပေနေပသည္။ခႏၱီးဆိုေသာစကားမွာ
ရွမ္းဘာသာျဖင္႔ေရႊေျမဟုအဓိပၸာယ္ရသည္။ပူတာအိုခႏၱီးေဒသတြင္မိုးေကာင္းမွလာေရာက္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာရွမ္းမ်ား
ၽႏွင္႔မူရင္းရွမ္းမ်ားဟူ၍ခြဲျခားလက္ထပ္ေသာအေလ႔မ်ားယေန႕အထိရွိေနပါသည္။


××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××


မွတ္ခ်က္-၏ပံုျပင္အားမိုးေကာင္းျမိဳ႔ရွိပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးထံမွေရွးေဟာင္းရွမ္းနီစာေပမူရင္းမွမနန္းေခးခမ္းဘာသာျပန္ဆိုသည္ကို
မူရင္းအႏွစ္မေပ်ာက္ေစဘဲအက်ဥ္းခ်ဳပ္ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။



မိုင္အာကာေဆာင္းဦး(မိန္းေကာင္းေျမ)
(၁၀.၁.၂၀၁၂)

၀မ္းနည္းမွတ္တမ္း

၀မ္းနည္းလည္းခဏေပါ႕
ခ်စ္ခဲ႔တာေတာ႕အမွန္ပါ...။
ဘ၀ဆိုတာကလည္းအခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႔တည္ေဆာက္လို႔မရဘူးေလ...။
၀မ္းသာပါတယ္ေလ
သူအဆင္ေျပတယ္မလား...။
၀မ္းနည္းသင္႔ပါ႔မလား...။
မငိုပါဘူး...
ၾကိဳသိေနျပီးသားဘဲေလ...
ဒီလိုျဖစ္လာမယ္လို႔....။
မ်က္ရည္မက်ပါဘူး...
ျမိဳသိပ္ရမယ္ေလ...။
စိတ္ဓာတ္မက်ပါဘူး...
ခံႏိုင္ရည္ေမြးရမယ္ေလ....။
အျပစ္မျမင္ပါဘူး....
ေက်နပ္ရမယ္ေလ...။
တစ္ေန႕ေတာ႕ဒါေတြအားလံုေမ႔သြားလိမ္႔မယ္လို႔ေမွ်ာ္လင္႔မိပါတယ္...။    ။


သတိရျခင္းမ်ားစြာျဖင္႔
(လြတ္လပ္ေရးေန႔တြင္ၾကားသိ၍လာမည္႕စေနေန႕တြင္)
လက္ထပ္ေတာ႕မည္ဟုၾကားသိရေသာခ်စ္ဦးသူကိုရည္ရြယ္လွ်က္
သူကေတာ႕သိႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ