ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ သခင္

အခ်စ္စစ္မွန္ရင္ခက္ခဲတယ္တဲ႕
ဆယ္ႏွစ္ဆိုတဲ႕႔အခ်ိန္တစ္ခုဟာျဖင္႔မလြယ္ကူခဲ႔တာေတာ႔အမွန္ဘဲကြယ္.....။
တစ္ေန႔မွေမ႔မရဘူးလို႔ေျပာရင္လြန္ရာက်ႏိုင္္ေပမယ္႔
တျခားသူေတြထက္ပိုသတိရတယ္ဆိုရင္ေတာ႔မျငင္းပါနဲ႔ကြယ္....။
ပန္းတိုင္းအလွကိုယ္စီရွိေပမယ္႔
သူ႔ရဲ႕ကိုယ္သင္းရနံလိုေတာ႔မႏွမ္းျခိဳက္လိုဘူးကြယ္...။
အဓိပၸာယ္ရွာေဖြသူေတြအတြက္ဘ၀ကအဖိုးတန္ေပမယ္႔
သူ႔ရဲ႕အပါးမွာကုန္ဆံုးသြားတဲ႔အခ်ိန္ေတြကိုဘဲေရတြက္ေနမယ္ကြယ္....။
ေလာကၾကီးအေၾကာင္းလည္းမေတြးခ်င္ဘူး
သူဒီေန႔ဘာ၀တ္လာမလဲကြယ္...။
ဂီတေတြလညး္နားမဆင္ခ်င္ဘူး
သူ႔ႏုတ္ဖ်ားကဘာစကားေတြ ပြင္႔အန္လာမလဲဟင္....။
သူ႔ရဲ႕ရယ္သံ၊ သူ႔ရဲ႔အျပံဳး၊
သူရဲ႕လူပ္ရွားမူမွန္္သမွ်
အခ်ိန္တိုင္း၊ ေနရာတိုင္း၊ စကၠန္႔တိုင္း၊ သတိရမိတယ္.....။
အို....သခင္
 သင္ဟာ ငါ႔ဘ၀ရဲ႔သခင္အစစ္ပါေလ....။

ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ျမိဳ႔ျပနံနက္ခင္း

ေတးဆိုငွက္တုိ႔ရဲ႕ သီေၾကြးသံအစား ေရာ႔ဂီတသံေတြဟစ္ေၾကြးေနရဲ႕.......
ႏြားလွည္းသံေတြရဲ႕အီသံအစား ကားဟြန္းသံေတြကလြင္႕ပ်ံေနေလရဲ႕.......
အဖြားရဲ႕ဘုရားရွိခိုးသံအစား ေစ်းသည္ေတြရဲ႕ဟစ္ေၾကြးသံကိုသာၾကားေနရေလရဲ႕.....
အေမ႔ရဲ႕ခ်က္ျပဳပ္သံအစား ကာကာဆိုင္ကခြက္တိုးသံေတြသာၾကားေနေလရဲ႕....
နံနက္ခင္းရဲ႕ေလျပည္ေတြအစား ကာဗြန္ရနံေတြကိုသာရဴျခိဳက္ေနရရဲ႕......
အာရုဏ္ဦးရဲ႕ေနျခည္အစား မာၾကဴရီမီးေရာင္ကိုသာအားျပဳေနရရဲ႔.....
အေမ႕လက္ရာထမင္းေႏြးေလးအစား ေကာ္ဖီခြက္ကိုသာေကာက္ကိုင္ေနရရဲ႕.....
လြယ္ပလိုင္းလြယ္မယ္႕အစား လက္ဆြဲအိတ္ကိုသာဆြဲေနရရဲ႕.....
ဓားလြယ္နဲ႕တံစဥ္အစား ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းကိုေကာက္ကိုင္ေနရရဲ႕.......
ရူမဆံုးလယ္ကြင္းျပင္ေတြကိုၾကည္႔ရမယ္႕အစား ကြန္ပ်ဴတာမွန္သားျပင္ကိုသာၾကည္႔ေနရရဲ႕....
ေကာင္းကင္ျပာျပာေအာက္မွာေနရမယ္႕အစား တိုက္ခန္းေတြရဲ႕အလႊာဆင္႔ေတြကိုသာျမင္ေတြ႕ေနရရဲ႔...
 အေမ႕ရဲ႔မွာေနၾကစကားသံကိုၾကားရမယ္႔အစား လူေတြရဲ႕ေစခိုင္းျခင္းကိုခံေနရရဲ႕.....

အဆိုးဆံုးကေတာ႕အေမ႔အရိပ္ေအာက္မွာေနရမယ္႕အစား သူစိမ္းေတြရဲ႕လႊမ္းမိုးမူကိုခံေနရတာပဲ.....

နိယာမအလြန္

သက္ေရာက္မူတိုင္းမွာတန္ျပန္သက္ေရာက္မူရွိတယ္ဆိုတဲ႔
နယူတန္ရဲ႔နိယာမတရားငါ႔အတြက္မဟုတ္ခဲ႕ေလသလား....။

သူ႔ကိုေသမေလာက္ခ်စ္ခဲ႔တယ္...
အခ်စ္နဲ႔ေ၀းခဲ႔တယ္.....။
အခ်စ္ေတြခမ္းေျခာက္ခဲ႔တယ္...
အခ်စ္ေတြငါရခဲ႕တယ္.....။
သူနဲ႔နီးဖို႔ၾကိဳးစားခဲ႔တယ္.....
အေ၀းဆံုးကိုငါေရာက္ခဲ႔တယ္....။
ငါအားလံုးကိုစြန္႔လႊတ္ခဲ႔တယ္.....
ငါ႔အနားမွာအခ်စ္ေတြ ရွိေနရဲ႕........။      ။